پرسش: ضرورت مهدی شناسی وفضیلت آن چیست؟
پاسخ: پیامبر اعظم(ص) می فرمایند: هرکس بمیرد وامام زمان خود را نشناسد به مرگ جاهلیت مرده است.(صحیح بخاری ج5ص13)
شخصی از امام صادق پرسید:منظور از جاهلیت در اینگونه احادیث جهل مطلق نسبت به همه چیز است یا فقط جهل نسبت به شناخت امام است؟ ان حضرت فرمودند: منظور از جاهلیت کفرونفاق و گمراهی است.(الکافی ج1ص377) بر اساس این حدیث شریف که متواتر بین شیعه وسنی است شناخت امام معصوم زمان شرط خروج ونجات از جاهلیت ورمز ورود به دایره اسلام است واگر کسی امام زمان خود را نشناسد در واقع از گمراهی زمان جاهلیت خارج نشده واز دین وایین اسلام بهره ای نبرده است. مرگ جاهلی به معنای مردن بدون شناخت خدا ورسول اوست وکسی که بدون معرفت امام زمان خویش بمیرد گویا که به مرگ جاهلی یعنی بدون شناخت خدا ورسول او مرده است .گوییا هیچ بویی از اسلام به مشامش نرسیده است. به همین دلیل اگر معرفت خدا ورسول او به امام زمان (عج)منتهی نشود فایده ای برای انسان نخواهد داشت واو را از جاهلیت نجات نخواهد بخشید.در واقع معرفت ظاهری خدا ورسول که به معرفت امام زمان نینجامد معرفتی بی فایده وبه دور از حقیقت خواهد بود.
حال که متوجه شدیم ضرورت این امر مهم را به قسمت دوم سوال می پردازیم که فضیلت این شخص که امام زمان خود را شناخته چیست؟
امام محمد باقر(ع)می فرمایند:هر کس با معرفت وشناخت امامش بمیرد پیش یا پس افتادن امر ظهور به او هیچ ضرری نرساند کسی که با معرفت امامش بمیرد مانند کسی است که با حضرت مهدی (عج)در خیمه اش بوده باشد.(اصول کافی ج1ص226)
این حدیث نورانی وبشارت انگیز مهدی با وران را به اهمیت وفضیلت مهدی شناسی والتزام به نشانه ها واثار ان معتقد می سازد.
بله هر کس به مقام مهدی شناسی دست یابد حتی اگر در ظاهر به دلیل تاخیر ظهور از درک محضر مولایش محروم بماند چیزی از مقام مومنان زمان ظهور کم نخواهد داشت چرا که قلب او از رهگذر معرفت همواره در محضر امام عصر خویش حاضر بوده ودر واقع لحظه ای از درک حضور ان حضرت محروم نمانده است.
ودر حدیث دیگری ار امام حسین(ع)در این مورد امده است که راه خداشناسی در امام شناسی است پس اگر کسی امام زمان خود را بشناسد این فضیلت را دارد که خداوند را شناخته است.
امام حسین(ع) فرمودند:همانا ای مردم خداوند که بزرگ باد یاد او بندگان را نیافرید مگراین که اورا بشناسند،وشناخت خدا این است که اهل هر زمانی امام خویش را که باید از او فرمان برند بشناسند.(بحارالانوار ج26ص260).
