افشای عیوب دیگران :
عده اى تصور مى کنند با نقل عیوب دیگران و از بین بردن منزلت و پایگاه اجتماعى آنها، رشد مى کنند.
به عبارت دیگر فکر مى کنند با تحقیر دیگران، مى توانند نردبانى بسازند که اسباب تعالى و ترقى خود را فراهم کنند.
در روایتى از امام صادق علیه السلام نقل شده است که مى فرمایند:
مَن قال فى مُؤ مِن ما رَاءَتهُ عینَاهُ و سَمِعَتهُ اءُذُناهُ فهو مِنَ الَّذینَ قال الله عزّوجلّ: ((انَّ الَّذینَ یُحبّون اءَن تشیعَ الفاحشَةُ فى الَّذینَ آمنوا لهم عذاب اَلیم))
((اگر کسى، هرچه از دیگران مى بیند و مى شنود نقل کند، مشمول این آیه است که مى فرماید: خداوند به کسانى که دوست دارند فحشا در میان مؤ منان رشد پیدا کند وعده عذاب دردناک داده است. ایشان هم در دنیا به عذاب مبتلا مى شوند و هم در آخرت )).
در تعبیر دیگرى از رسول اکرم صلى الله علیه وآله و سلم نقل شده است که مى فرمایند:
و مَن سَمِعَ فاحِشَة فَاءَفشَاها کان کَمَن اءَتاهَا
((اگر کسى منکرى را از دیگرى ببیند و آن را افشا کند، مثل این است که خود مرتکب آن منکر شده باشد))
(وسایل الشیعه ، ج 12، ص 296، حدیث 1344)
