"یک وقت یک جوانی آمد به من گفت: حاج آقا من دانشجو هستم و در خوابگاه زندگی می کنم. میخواهم در خوابگاه کار فرهنگی کنم می فرمایید چکار کنم؟
ادامه مطلب....
گفتم: برو لباس زیر دوستانت را بشور. باتعجب گفت: جان؟ حاجی من می خواهم کار فرهنگی کنم شما می گویی برو لباس زیر دوستانت را بشور؟
گفتم: تو تا وقتی واقعا دلسوز یکنفر نباشی، واقعا دوستش نداشته باشی که نمی توانی روی او تاثیر بگذاری.
با دلسوزی و محبت کردن است که می شود یک نفر را به راه آورد نه سخنرانی و بنر و بروشور و نصیحت و اخم و تخم کردن."
استاد پناهیان(خدا حفظشان کند)
+این صحبت ها را خیلی وقت پیش گوش داده ام. سعی کردم دقیقا مثل خود سخنرانی بنویسم اما بیشتر یک جور برداشت آزاد است.
+قطعا خیلی کارهای دیگر بجای شستن لباس می شود انجام داد. اینجا برای جا افتادن موضوع این مثال مطرح شده است یعنی طوری دلسوز طرف باشی که شستن لباسش حتی برایت مشکل نباشد.
