امام علی علیه السلام فرمودند:
ای مردم! از خدایی بترسید که
اگر سخنی بگویید می شنود
و اگر پنهان دارید می داند
و برای مرگی آماده باشید
که اگر از آن فرار کنید شما را می یابد
و اگر بر جای خود بمانید شما را می گیرد
و اگر فراموشش کنید شما را از یاد نبرد.
حکمت 203 نهج البلاغه
پیامبر اکرم(ص):
أَلا اُنَبِّئُکُم بِخیارِکُم؟ قالوا: بَلى یا رَسولَ اللّه . قالَ: أَحسَنُکُم أخلاقا المُوَطِّئون اَکنافا، الَّذینَ یَألِفونَ ویُؤلَفونَ؛
آیا شما را از بهترین افرادتان خبر ندهم؟ عرض کردند: چرا، اى رسول خدا. حضرت فرمودند: خوش اخلاق ترین شما، آنان که نرمخو و بى آزارند، با دیگران انس میگیرند و دیگران نیز با آنان انس و الفت مى گیرند.
(غررالحکم، ج6، ص441، ح10926)
شهید مطهری
خدای متعال دوست می دارد مردمی را که وقتی در جمع دیگران می نشینند عبوس نمی کنند، بلکه با مردم خوش و بش می کنند، شوخی می کنند، به اصطلاحِ دیگر "ادخال سرور" در قلب مؤمنین می کنند.
می دانیم که بعضی از مؤمنینِ معمولی ما جزء آدابشان این است که کأنه یک نوع تکبری بر همه مردم دارند که ما مؤمن هستیم و چنان، به اینکه همیشه عبوس کنند، چهره شان را بگیرند، به مردم بی اعتنایی کنند، یعنی همه شما اهل جهنم هستید، همه شما مورد خشم خدا هستید و مورد خشم من؛ در صورتی که این برخلاف دستور اسلام است...
[در روایت است که] خدا دوست دارد مؤمنی را که وقتی در میان جمع است، برای اینکه دیگران را مسرور کند سخنان خوشحال کننده می گوید ولی وقتی که تنها می ماند به فکر و اندیشه فرو می رود ... و عبرتها به نظرش می آید.
آشنایی با قرآن، ج10، ص39
امام علی(ع):
لا یجد عبد طعم الایمان حتی یترک الکذب هزله و جده
هیچ بنده ای طعم ایمان را نمی چشد، مگر این که دروغ را چه شوخی و چه جدی ترک کند.
اصول کافی، ج۴، باب الکذب، ح۱۱.
یکی از کسب های حرام، کسب از طریق کذب و دروغ است. در گذشته اکتساب از راه کذب، کمتر وجود داشت. امّا در زمان ما این معنا وجود دارد. امروزه عده‌ای در دنیا از طریق دروغ گفتن نان می‌خورند!
دروغ با راحت دروغ گفتن تفاوت دارد. در جامعه ای که براحتی افراد دروغ میگویند؛ تقوای اجتماعی جایگاه و اثری ندارد.
امیر المؤمنین علی(علیه السلام):
اَلإنسانُ عَبدُ الإحسانِ ؛
انسان، بنده احسان است .
غررالحکم
