سوال :

ارواح کفار و مشرکان بعد از مرگ کجا میروند؟

پاسخ :

ارواح کفار و مشرکان، معاندان و منافقان و گناهکارانى که قابل عفو و بخشش نباشند در "وادى برهوت"یمن خواهند بود.

برهوت نام چاهى در سرزمین حضرت موت که در جنوب یمن است مى باشد.

️در آن جا چاهى وجود دارد و در آن چاه، مارهاى سیاه، عقربها، افعى ها، جغدها و حیوانات وحشى آن قدر فراوان است که کسى  جرات عبور از آن جا را ندارد.

آن چاه به قدرى عمیق است که کسى قدرت پائین رفتن از آن را ندارد و گرماى سوزان و طاقت فرسایى دارد که دقیقه اى از آن قابل تحمل نیست.

امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود: 

بدترین آبهاى روى زمین، آب"وادى برهوت"مى باشد و آن سرزمینى است در "حضر موت"که در اطراف یمن واقع شده است، تمامى ارواح کفار پس از مرگشان در آن سرزمین گرد هم جمع مى شوند.

نیز فرمود: بدترین چاهى که در آتش واقع شده است، چاه "برهوت"است که در آن، ارواح کفار و معاندین مى باشند.

حضرت امام جعفر صادق علیه السلام فرمود: در پشت یمن یک "وادى"است که به آن "برهوت" گفته مى شود.

در آن جا هیچ کسى همسایه انسان نیست و هیچ فردى سکونت ندارد مگر مارهاى سیاه و جغد.

 در آن وادى چاهى است به نام "بلهوت"که هر صبح و شام ارواح مشرکان را به آنجا مى برند تا از آبى که چون فلز گداخته، گرم و سوزان و با چرک مخلوط با خون است بیاشامند...

نیز فرمود: وقتى دشمنان ما اهل بیت از دنیا مى روند، روحشان را به سوى "وادى برهوت"مى برند و آنها را در آن جا تا روز قیامت شکنجه و عذاب مى کنند و از زقوم آن مى خورند و از آب کثیف و جوشان آن مى آشامند. پناه بر خدا از عذاب سخت این وادى!

محمد بن مسلم گفت: مرد عربى به محضر مبارک امام محمد باقر علیه السلام آمد. حضرت فرمود: اى اعرابى! از کجا آمده اى؟

عرض کرد: وادى سیاه و تاریکى را دیدم که پر از جغدها و بوم ها بود و به اندازه اى آن وادى بزرگ بود که انتهاى آن دیده نمى شد.

حضرت فرمود: آیا مى دانى آن کدام وادى است؟ عرض کرد: سوگند به خدا نمى دانم. فرمود: آن، ((وادى برهوت)) است که در آن، روح هر کافرى مى باشد.

چقدر گذشت زمان، براى اهل"وادى برهوت" دلگیر کننده و کند و چقدر، شنیدن صداى دل خراش آنان و فریاد و غرش آتش و غل و زنجیرهایى که به دست و پاى آنان بسته شده و کسى را تحمل شنیدن آن صداها نیست. پناه مى بریم بر خدا از چنین وادى...

 

معادشناسى، ج 3، ص 278

بحار، ج 6، ص 287

انسان از مرگ تا برزخ، نعمت اله صالحى حاجى آبادی