۱ـ «پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله علیه و آله و سلم»:
سافِروا تَصِحّوا و تَغنَموا.
مسافرت کنید تا سالم و تندرست بمانید و بهره‌ها نصیبتان گردد. (مواعظ عددیه، ص ۱۲)
لقمان حکیم در سفارش های خود به فرزندش چنین گفت:
هر گاه با گروهی راهی سفر شدی، بسیار با همراهان مشورت کن، با گشاده رویی با آنان برخورد کن. برای زاد و توشه ات بخشنده باش و اگر از تو یاری خواستند، سپس یاری شان کن.
امیرمؤمنان علی علیه السلام به پسرش، محمدبن حنفیه سفارش کرد:
مُرُوَّةُ السَفَرِ فَبَذلُ الزّادِ، و قِلَّةُ خَلافٍ علی صُحُبِکَ و کثرةُ ذِکرِ اللّه ِ عَزَّوَجل فی کلُ مَصورٍ و مَهبَطٍ و نُزُول و قیام و قُعُودٍ.
جوان مردی های سفر با بخشش توشه راه، کمتر اختلاف کردن با دوستانِ همراه و ذکر زیاد خداوند بلند مرتبه در هر جایگاهی (در هر مکانی) است.
هم عقیده بودن و محترم شمردن دیدگاه های همراهان در سفر، امری مهم و کلیدی است. سازگاری با همسفران، افراد با یکدیگر صمیمی تر و احترام متقابل و آرامش میان آنها را فراهم می کند.
